Over ROUWLUST
In 2016 organiseerde, wat toen nog Stichting De Jonge Weduwe heette, maar nu Netwerk Hemelrijk, een dag voor en door weduwen met als thema: HUIDHONGER. Een prachtige dag, vol van ontmoeten in kwetsbaarheid en kracht. Een dag waarin er aandacht was voor onze huid die hongert, ons vel dat aanraking mist.
Het mocht erover gaan. Schaamtevol, geremd of lustvol ontremd, in stilte, in tranen of met lachsalvo’s. Twijfels konden worden geuit. Zou een nieuwe liefde kunnen? Mogen? Gewenst of gedurfd worden? Mag je troost ontlenen aan de zachte handjes van je kind? Waar is mijn lust gebleven? En nu ik dan wel weer wil, hoe ontmoet ik dan iemand…? |
Via het netwerk is de mogelijkheid gecreëerd dat vrouwen elkaar vinden. Dat je niet alleen hoeft te staan. Waar je vrouwen aan elkaar verbindt ontstaat weer kracht. Levenskracht en ondernemerskracht. Daar hebben Miranda, Sandra en Esther elkaar op gevonden. We zijn alle drie vrouwen met het verlangen om dingen ter sprake te brengen en betekenisvolle ontmoetingen te organiseren. Met de behoefte om daarbij niet alleen aan de oppervlakte te blijven maar ook daaronder te gaan. Juist als alle grond onder je voeten is verdwenen moet je dieper om de bodem weer te voelen. En dan... zet je af!
Toen we elkaar leerden kennen ontdekten we dat we alle drie van diepgang houden en dat we onze verhalen willen verbinden aan die van anderen en taboes willen doorbreken. Dood is een taboe. Jong dood gaan is een taboe. Seks is een taboe. Als weduwe seksuele gevoelens hebben is een taboe. Wij worstelende weduwen maken van onszelf een taboe. Van onze eigen verlangens met die stemmen in ons hoofd die vertellen dat we van alles moeten en niet mogen. “Ik dacht dat ik de enige was.” “Ik dacht dat ik gek was.” Dit zijn zinnen die we vaak hoorden.
We hebben dit boekje samengesteld uit schrijfsels van vrouwen. Vrouwen met kinderen, vrouwen zonder kinderen, jonge vrouwen, oudere vrouwen, beeldschone vrouwen, allemaal dood-gewoon-vrouwen. De gemene deler is onze dode geliefde. In Miranda haar Schrijftuintje gaven we vrij wat onder de oppervlakte leeft. Geen mens, geen vrouw, geen weduwe is hetzelfde en zo betekent seksualiteit voor iedere weduwe iets anders. Seksualiteit en huidhonger heeft niet voor niets iets intiems en privé’s. Dat is veilig. Onszelf open met onze verlangens en gevoelens tonen vraagt om intimiteit en veiligheid. Om dit te doen terwijl de veilige bodem weggeslagen is, is enorm kwetsbaar en daardoor enorm krachtig.
Dit boekje door weduwen geschreven raakt aan iets universeels. Wat we willen is seksualiteit en huidhonger in de rouw uit het taboe, zodat privé niet in je eentje en eenzaam is.
Liefs, Esther Cohen, Miranda van der Vegt, Sandra Van Kolfschoten.
Toen we elkaar leerden kennen ontdekten we dat we alle drie van diepgang houden en dat we onze verhalen willen verbinden aan die van anderen en taboes willen doorbreken. Dood is een taboe. Jong dood gaan is een taboe. Seks is een taboe. Als weduwe seksuele gevoelens hebben is een taboe. Wij worstelende weduwen maken van onszelf een taboe. Van onze eigen verlangens met die stemmen in ons hoofd die vertellen dat we van alles moeten en niet mogen. “Ik dacht dat ik de enige was.” “Ik dacht dat ik gek was.” Dit zijn zinnen die we vaak hoorden.
We hebben dit boekje samengesteld uit schrijfsels van vrouwen. Vrouwen met kinderen, vrouwen zonder kinderen, jonge vrouwen, oudere vrouwen, beeldschone vrouwen, allemaal dood-gewoon-vrouwen. De gemene deler is onze dode geliefde. In Miranda haar Schrijftuintje gaven we vrij wat onder de oppervlakte leeft. Geen mens, geen vrouw, geen weduwe is hetzelfde en zo betekent seksualiteit voor iedere weduwe iets anders. Seksualiteit en huidhonger heeft niet voor niets iets intiems en privé’s. Dat is veilig. Onszelf open met onze verlangens en gevoelens tonen vraagt om intimiteit en veiligheid. Om dit te doen terwijl de veilige bodem weggeslagen is, is enorm kwetsbaar en daardoor enorm krachtig.
Dit boekje door weduwen geschreven raakt aan iets universeels. Wat we willen is seksualiteit en huidhonger in de rouw uit het taboe, zodat privé niet in je eentje en eenzaam is.
Liefs, Esther Cohen, Miranda van der Vegt, Sandra Van Kolfschoten.